Rize'de emekli işçi Alaattin Keskin, ÇAYKUR'un kendisine haksızlık yaptığını iddia ederek ÇAYKUR genel yönetimi önünde protesto düzenledi.
“Hakkımı istiyorum” diyen Keskin, şunları ekledi:
“Ben 2002'den bu yana hukuka saygılıyım, kimseye küfür etmedim, kimseye vurmadım. Çocuklarım 3 yıl 6 ay vize aldı. O yıllarda bu kurum 6 ay vize vermiyordu. Defalarca talepte bulundum, hatta onlar da verdi. yaktım, yırttım ve mahkemeye hiçbir şey sunmadım, engelliydim.” Engelliyim, bu kuruma 50 başvuru yaptım. Amirlerden ve memurlardan gelen birçok resmi belge var. Vizemin olmadığını belirttim. Hepsini yaktılar. Hukuka saygılıyım ve kimse benim haklarımı ihlal edemez. 2 gün önce 23 yaşındaki kızım bana 'Baba bu benim. Eğer zamanında gözümü tedavi etseydin bu duruma düşmezdim' dedi, 'Hakkımı istiyorum' dedi.
“ÇAYKUR NEDEN CEHALETİ BÖYLE BİR HUKUKSUZLUĞA DÖNÜŞTÜRÜYOR?”
Alaattin Keskin daha sonraki açıklamasında şunları söyledi:
“1998 yılında fabrika işçisi olarak ÇAYKUR'a başvurdum, kabul edildim ve fabrika işçisi olarak çalışmaya başladım. O günden sonra hastalığım nedeniyle komisyondan sürekli raporlar aldım ve fabrika müdürü bana takıntılıydı; “Benim hakkım 506 sayının 104. maddesidir, yani beş yıl hasta kalabilirim. 'Vizeyi bu adama vereceksin.' Ama amirim bana sürekli ziyaret belgeleri veriyor, 5 günüm, 6 ayım olduğunu gösteriyorlar, hep sahteler. Hep çocuklarımın haklarını, kanunlarını elimden alıyorlar, bir şey bilmiyorum ama kanun değil diyorum. Bunlar hukuka aykırı, ÇAYKUR'a çok fazla yazışma var, mahkemede ne yaptılar bilmiyorum, hatta dosyamdaki tüm yazışmalar ÇAYKUR'a. Dosyada tek bir belge kaldı. Şu anki fabrikada belgenin fotokopisi yok, muhtemelen yakmayı unutmuşlar ve imha edemediler. ÇAYKUR bu kadar hukuksuzluğa neden göz yumuyor?